Over de weide van mijn ouders

Ergens in de idyllische Achterhoek ligt de weide van mijn ouders. Tot het overlijden van mijn vader liepen daar zijn schapen en kippen. Een van zijn passies. Hij verzorgde zijn dieren en weide met grote zorg. De weide was in tweeën gedeeld. Aan de ene kant kon het gras groeien, aan de andere kant liepen de schapen. De weide zag er top uit. Hij maaide zijn weide regelmatig uit en zorgde er dan voor dat alle stenen en dieren uit de weide waren.
Na het overlijden van mijn vader (zijn as is in de weide uitgestrooid) heeft mijn broer de schapen meegenomen. De weide moet echter onderhouden worden. Daarom mag de weide gebruikt worden door een boer in ruil voor het onderhoud. Dat betekent periodiek maaien, want er lopen immers geen schapen meer. Dat maaien gebeurt met een grote cyclo maaier, daarvoor is de weide weer1 geheel geworden zodat de boer met die grote machine kan manoeuvreren. Het gras wordt ook later gehooid, krijg je beter hooi van.
Achter de tractor hangt een zwaar apparaat met lippen erom die beschermen tegen de uitworp van stenen die bij het cyclomaaien geraakt worden. Zo blijft eveneens het gras bij elkaar. Af en toe klinkt er een geluid dat verschilt van de tractormotor en de maaier. Dan is er iets tussen de messen gekomen
Bij de start van het maaien lopen er konijnen en fazanten voor de tractor weg en schieten de weide uit. Nu gebeurt het dat deze dieren, die zich letterlijk drukken voor gevaar, een voor een door de messen gaan. Ze hebben zich naar het midden laten drijven vanwege de omtrekkende beweging van de tractor en daar ligt bij stukjes en beetjes meer dan gras alleen

Verlenging bedrijfstijd. Nu van 03.15 uur tot 23.15 uur

• Meer werken in het weekend
• Verlenging reistijd tot 3 uur per dag
• Als we er 30 man uitdoen kunnen we nog net zo gemakkelijk dezelfde productie maken
• Pensioengat wil de werkgever niet opvullen, wel doet hij het bedrijf in de verkoop. Geschatte opbrengst minimaal 500 miljoen

Misschien goed om te bedenken tot hoe dicht bij de tractor intussen is gekomen?

Wim van Santbrink