Oeps! Iets vergeten over ‘de weide van mijn ouders’

Heb jij dat nu ook dat je je verwondert over waarom je iets vergeten bent? Ik wel. De vorige column ‘de weide van mijn ouders’ heb ik geschreven en iets belangrijks vergeten. Dat is dat mijn moeder een rustpunt vindt in de weide van mijn vader. Wanneer zij daar behoefte aan heeft rijdt zij in haar autootje naar de weide en is daar alleen met hem. Ze hoeft niet eens uit de auto te stappen. Alleen kijken is genoeg.

Toch zeker een essentiële passage die in mijn eerdere column niet had misstaan en recht had gedaan aan mijn moeder waarvan ik zielsveel hou.

Ik ben niet zo’n schrijver, maar toch….. Ik heb de ambitie om ooit nog eens een boekje te schrijven, een column is daarvoor een opstap om die ambitie waar te maken. Vol trots liet ik mijn column dus lezen aan mijn broer en moeder. Zij kwamen inderdaad met de feedback dat ik deze essentiële passage vergeten heb. De intentie was niet om deze passage te vergeten, maar het was niet goed.

Art 24 overleg

Moeizame relatie tussen bestuurder en medezeggenschap.
Bestuurder maakt met haar staf veel werk van dit overleg ‘als doorstart van de samenwerking’. Deze doelstelling wordt met name ook door de medezeggenschap uitgesproken. Alles wordt uitputtend behandeld, maar een nieuwe en eventueel belangrijke pilot wordt niet expliciet benoemd
Bestuurder meldt de pilot na informeel na afloop van de bijeenkomst aan een aantal MZ leden.
Deze worden verrast en spreken bestuurder aan waarom ze juist nu deze pilot kan vergeten, te meer omdat de uitputtende behandeling van de andere onderwerpen weliswaar goed is maar weinig nieuws opgeleverd heeft waar de MZ wat mee kan.

Ik kan nu het volgende doen (meerdere opties mogelijk)

• Excuses aanbieden aan mijn moeder en broer.
• Sorry, laten we het vergeten en klaar
• Wat kunnen we ervan leren?
• Stoppen met columns. Nu is het klaar
• Kijken wat het wordt, de eerste start is niet goed