Het vergroot- of brandglas

Deze warme juli maand doet me denken aan het volgende. Als klein Achterhoeks jochie vond ik het spannend om met een vergrootglas in de zon schoenveters aan te steken. Met je korte broekje op de tegels, het vergrootglas in de juiste positie/focus zodat er een klein maar venijnig brandhaardje kon ontstaan en hup daar brandde de veter!

Mijn ouders hadden mij uiteraard gezegd dat ik dit spelletje alleen op tegels mocht uitvoeren! Maar ja……. Door jeugdige en onbezonnen overmoed dacht ik dat veters branden ook wel zou lukken op een in zwart plastic verpakte hooibaal. Om kort te gaan…… Het resultaat was dat er een groot aantal hooibalen in de fik gingen. Het was aan een oplettende buurman te danken dat de schade nog niet veel groter was. Hij sprintte met een tuinslag om de toch al stevige brand te blussen. Na afloop van dit festijn kreeg ik thuis uiteraard op mijn donder….. ik moest van mijn zakgeld, dat ik (in mijn spaarpot) gespaard had voor de jaarlijkse vakantie op Terschelling, de hooibalen betalen en de buurman een pakje shag geven. Op Terschelling heb ik trouwens wel een paar ijsjes gehad, maar mijn vader kon niet nalaten te benadrukken dat ik daar eigenlijk geen recht meer op had.

En de OR?

Hoe zit dat bij jullie OR? Gaat er ook wel eens wat in de fik omdat weliswaar de focus hetzelfde is maar de omgeving principieel anders. En was die brand te controleren of was er ook een buurman nodig? En wat gebeurde er na afloop? Wat waren de kosten (zowel feitelijk als in voorkomend gedrag?). Hoe vaak wordt er aan ongewenste voorvallen gerefereerd bij nieuwe ontwikkelingen?

Na die brand heeft het mij wel een tijdje geduurd voordat ik weer veters in de fik ben gaan steken,maar altijd op de tegels en met een emmer water er naast.