Goede voornemens zijn DOM- en NIVEA-bestendig

Het begin van een jaar is traditioneel de tijd voor goede voornemens. Ook voor cursusleiders. Al weet ik als sinds vele jaren dat bij mij deze voornemens op Blue Monday (de laatste maandag in januari) al geruime tijd weer onder het tapijt liggen.

Wat maakt trouwens het verschil tussen ‘gewone goede voornemens’ en diegenen die langer standhouden?

Er zijn wat mij betreft twee dingen die een doorslaggevend verschil maken: het DOM- en het NIVEA-gehalte. DOM staat voor Doelen, Oplaadpunten en Mensen (volgens ‘geluksprofessor’ Patrick van Hees in zijn boekje Geluk is D.O.M.  www.boekerij.nl ISBN 978-90-225-7897-1/ 978-94-023-0756-6 e-book) Voor goede en uitdagende doelen kom je je bed uit, maar oplaadpunten (dingen waar je energie van krijgt) voor jezelf vinden is het moeilijkst. Het grootste probleem is dat oplaadpunten pas worden ingepland als aan de dagelijkse verplichtingen is voldaan. Dan kan het niet vaak niet meer. Niet doen! Eerst je oplaadpunten inplannen en daarom heen je dagelijkse activiteiten. De mate waarin dat lukt, bepaalt de mate van succ7 met goede voornemens.

Een tweede succesfactor voor mij is NIVEA (Niet Invullen Voor Een Ander): De aap op de schouder van de ander laten. Die ander is heel goed in staat om zijn eigen wensen/belangen te behartigen en mocht dat niet lukken, dan kun je altijd nog overwegen te helpen. Nooit de kwestie overnemen/invullen. Zo heb ik het althans begrepen, maar er naar handelen vind ik veel moeilijker….

Wat heeft dit te maken met jouw goede voornemens hoor ik je denken? Het klopt wel maar niets nieuws onder zon. Nou bij mij zit dat zo……

Allereerst verwaarloos ik mijn oplaadpunten door te veel gefocust te zijn op de belangen die ik nastreef in en met mijn werk. Daar kom ik niet los van. Ten tweede identificeer ik me, als ik niet oppas, te veel met de doelen en de belangen van een ander en probeer daar naar te handelen. Ik ben geen ondersteuner meer voor een ander maar wil meesturen aan een doel dat niet mijn goede voornemen is. Een stuurman op de wal dus.

Nu kan dat natuurlijk, want werkdoelen kunnen boven persoonlijke doelen gaan…, maar tot hoever ga ik? Waar trek ik mijn grens en accepteer ik daarbij de grenzen van een ander? Hoe voorkom ik dat ik een walstuurman word?

Zou het verschil maken om goede voornemens bijvoorbeeld per mei in te laten gaan? Dat ga ik dit jaar maar eens uitproberen. Mijn voornemens per mei 2017 zijn:

• Mijn oplaadpunten koesteren
• Meer NIVEA gebruiken

Hoe zit dat bij jullie in de OR?

Ik wens jullie een in alle opzichten waardevol 2017 toe!