Mijn koffers
Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik met het OV reis. Dit doe ik al meer dan de 25 jaar dat ik als cursusleider actief ben. Meestal in aanwezigheid van 2 grote sterke koffers* die goed rijden en redelijk grote wielen hebben. Je kunt ze relatief gemakkelijk in de OV 1e klas verplaatsen.
Om het ½ jaar nieuwe wielen aan de koffers en om de drie jaar een nieuwe koffer. Dan heb ik ze afgeragd. Heb altijd Samsonites, andere koffers zijn niet sterk genoeg. Ik beschouw me dus als een (veel) meer dan gemiddelde afnemer van Samsonite producten. Heb daarbij een grote merkentrouw en een hoge mate van loyaliteit aan deze firma. Deze firma zorgt er immers (mede) voor dat ik mijn werk naar behoren kan doen. Het is zelfs zo, dat als ik ga winkelen in Raalte, aangesproken wordt met ‘die meneer uit Heino van de koffers en de maatpakken’ (Over de maatpakken kom ik in een andere column nog te spreken).
Nu las ik laatst een artikel van Bartjens in het FD getiteld “Samsoniet’. Je begrijpt mijn belangstelling was gewekt.
Kort en goed kwam het artikel erop neer dat Samsonite (dat een beursgang heeft in Hong Kong) in het vizier is gekomen van shortsellers.
Shortsellers gokken op een koersdaling van een aandeel. Zij verkopen een pakket aandelen duur en kopen het later goedkoop in. Onderdeel van hun strategie is om narigheid over het betreffende bedrijf naar buiten te brengen. Want slecht nieuws leidt tot daling van het aandeel. Ik zal de beschreven aanpak in het artikel niet gedetailleerd beschrijven maar Bartjens stelde in het artikel dat:
- De shortseller er met gestrekt been ingaat;
- Alles bij elkaar opgeteld Samsonite de helft minder waard zou zijn. De eerste winst voor het hedgefonds dus al binnen is. Daarna daalde aandelenkoers nog een met 10%
- Vervolgens werd de handel opgeschort. Er waren te veel verkopers in één keer.
Mijn vraag is hoe vaak zeggenschap en medezeggenschap zich opstellen als shortseller. Gewin proberen te halen over de rug van een ander. Hoe gaan ze in dit verband om met loyaliteit, eerder bewezen goede ervaringen en merkentrouw. Maken ze daar al dan niet onbeschaamd gebruik van? Gaan ze ervan uit dat de andere partij omwille van de goede relatie, bewezen diensten of het vermeende gebrek aan alternatieve keuzes ze toch wel zullen volgen? En daarom een oogje toeknijpen? Wat betekent dat voor trouwe klant (lees: werknemer) Wim?
Ik weet het niet, maar hoop wel dat Samsonite tot in lengte van dagen mijn koffers blijft leveren.