De dop en de fles*

Ik ben een klusje aan het doen, en moet daarvoor een nieuwe fles met een schoonmaakmiddel openen. Ik ken het soort veiligheidssluiting die op dit soort flessen zit wel, dus ik duw en draai. Geen resultaat. Nog een keer. Geen resultaat. De dop komt er niet af. Wel verdraaid, … De andere kant op, nog een keer duwen, draaien. Geen losse dop. Grommen, nog een keer.

Iedereen kent ’t wel. Je hebt ooit geleerd hoe iets werkt. Een tijdlang pas je ’t toe met veel tevredenheid. Dan ineens werkt het niet meer. Toch blijf je het gedrag herhalen en het opnieuw op de oude manier proberen.
Dan maar de gebruiksaanwijzing lezen. Wat een kleine lettertjes!! ( Heb al jaren een bril maar gebruik deze (bijna) nooit ) Kan ik de fles niet opensnijden dan? Wat een gedoe…… Ik snijd me zowat in mijn hand. Ik vloek zachtjes….. lukt nog steeds niet. Dan maar toch die gebruiksaanwijzing lezen,……..
Hoe veel tijd, energie en ongemak kost het u om nieuwe wegen in te slaan en het geleerde dan wel de eerder opgedane ervaring los te laten? Openstaan voor nieuwe inzichten heet dat, geloof ik.

Hoe ouder ik word hoe minder ik daartoe geneigd ben. Dat heet perspectivische obsoletie: ingesleten (in je) opvattingen. Je bent geneigd, hoe langer je je aan een bepaalde routine vasthoudt, steeds meer te vertrouwen op eerdere ervaringen. Je bent daar moeilijker vanaf te krijgen, Sterker nog… je omringt je met vertrouwelingen die hetzelfde denken en doen. Bij medestanders bevestiging zoeken dus. Die medestanders vormen een beschermende laag om je heen om te zorgen dat je afgeschermd wordt voor nieuwe inzichten (Convooitheorie).

Grote kans op gefrustreerde mensen, je komt geen stap verder…. De dop komt echt niet van de fles door drukken en draaien, als er een nieuw type sluiting op zit!

Oh moet het zo? De fles gaat zonder moeite open…. Bij de dop van de fles met schoonmaakmiddel moest ik knijpen en dan een kort slagje geven. Het is maar een weet!

* met dank aan Goos Westerlaken