Even rust … of toch niet?

Iedereen herkent het, denk ik. Na je werk even je woordje over de afgelopen dag. Hoe ging het, heb je lekker gewerkt? Al de leuke maar ook de vervelende gebeurtenissen kunnen naar voren komen. Degene waar tegen je praat hoeft niets te zeggen, alleen op het juiste moment te knikken of te hummen….
Balanstijd noemde Oskar Negt die tijd. De tijd die je nodig hebt om af te reageren van je werk, Je komt weer in balans, zodat je je opnieuw kunt opladen voor de volgende dag en je kunt genieten van je andere tijd. Dat kan ook werktijd zijn  (tijd die je nodig hebt om zaken te regelen) en als het meezit: vrije tijd (tijd die je naar 100% eigen inzicht kunt besteden). Zo bezien heb je maar weinig vrije tijd en is vrije tijd een schaars goed.

Balanstijd kan ook voorafgaand aan je werk gebeuren, je denkt al vast aan de volgende dag, Dit ga ik doen, dat moet nog gebeuren… Hoe ga ik regelen? Je laadt je op met goede voornemens om je werklast in balans te houden.
Hoe meer balanstijd  je gebruikt, hoe groter de kans dat je welbevinden op je werk onder druk staat. Balanstijd gebruiken heeft tot gevolg dat je je niet echt ontspant, je komt niet los van je werk. Het is wachten op werk dat nog moet komen. Je weet alleen niet wanneer en je weet ook nog niet of  je de klus zult klaren en of het jou zal lukken om het voor de gestelde tijd af te krijgen.  Je bent (of voelt je) afhankelijk, je hebt er geen invloed op.  Dat sluimerende stemmetje in je hoofd… De een kan er beter mee omgaan dan de ander. Ik word er moe van en kan er slecht tegen…

Ik moest hieraan denken  toen ik uit Psychologie Magazine een aantal testjes aan het bewerken was, Achter mijn bureau, omdat ik voor mijn vakantie nog in afwachting ben van een aantal adviesverzoeken die ik nog voor mijn vakantie moet regelen, maar nog niet binnen heb. Dat sluimerende gevoel… Nu vrij zijn maar weten dat je nog aan het werk moet. Ik ben nu behoorlijk afhankelijk van de agenda en prioriteitstelling van anderen.
Van al die zogenoemde deadlinemensen; mensen die net over de afgesproken deadline hun werk aanbieden en er vanuit gaan dat jij dat dan alsnog maar even regelt en op die manier je agenda bepalen en je eventuele vrije tijd in balanstijd veranderen. De vanzelfsprekendheid waarmee dat plaatsvindt! Ze hebben het zelf lang niet altijd door (zeggen ze, maar dat waag ik te betwijfelen)  Soms kan het natuurlijk niet anders… Onverwachte gebeurtenissen, ziekte kunnen zich voordoen. Maar communiceer daarover!
Het elkaar aandoen van balanstijd vindt in allerlei samenwerkingsrelaties plaats, tussen hiërarchisch gelijken, klanten en opdrachtgevers, maar vaak ook tussen leidinggevenden en ondergeschikten.
Aan het begin van een periode worden vaak afspraken gemaakt over ‘hoe nu verder’. Ik heb een tip: neem ook de verplichting op om elkaars balanstijd daadwerkelijk te beperken.

Oh ja, het schrijven van deze column is ook balanstijd…