Wie ertoe doet, die blijft!

Het was genoeglijk, die gezamenlijke evaluatielunch van het ondersteuningsteam dat de OR had ingeschakeld voor een indringend en ingrijpend traject. Het team bestond uit twee advocaten, een accountant en ik, zei de OR-adviseur.

Ondanks al onze inspanningen was de voorgenomen bedrijfssluiting gewoon doorgegaan. En toch was het een goed traject geweest. De bestuurder was empathisch, begripvol en oprecht in het adviestraject over de uitvoering van een strategisch besluit dat hem ook maar was opgelegd door de multinational. Net als de bestuurder hadden de OR en wij het nakijken; de grens van de (mede)zeggenschap was bereikt. De oudste advocaat in ons gezelschap, die ik al jaren ken, vroeg me of de medezeggenschap volgens mij nog toekomst heeft.

Goede vraag maar lastig te beantwoorden. Ik denk dat als de OR zich beperkt tot de medezeggenschap volgens het boekje ‘WOR’ hij van weinig belang is voor de organisatie waarin hij werkzaam is. Het is dan meer een correcte papieren bezigheid dan een platform van invloed. De vragensteller was het met me eens: “Als de OR alleen de WOR uitvoert, dan bestaat hij over tien jaar niet meer”.

Wat te doen?

Begin met het innemen van eigen standpunten en het op basis daarvan vragen stellen aan het bedrijf. Wacht niet op een advies- of instemmingsvraag. Die komen te laat of helemaal niet. En er is zoveel meer dat je als OR kunt doen. Vergelijk jezelf maar met een raad van commissarissen of raad van toezicht. Omdat de OR bestaat uit vrijwilligers en amateurs op veel van de belangrijke thema’s worden er van hem ook geen perfecte oplossingen of antwoorden verwacht. Uit je zorgen en open het gesprek over oplossingsrichtingen. Niet alleen met de bestuurder, maar ook met andere functionarissen, aandeelhouders en collega’s.

Ik ken een paar ondernemingsraden die dat lukt en het is beslist niet altijd gemakkelijk. Ik vind het wel de goede invulling van medezeggenschap. Door dat te doen wat waarde heeft, wordt medezeggenschap relevant en heeft het bestaansrecht. Nu en straks!

Lukas van Steveninck