Loopbaanplanning
Ik begrijp de idee van een loopbaanplanning. Ik begrijp de behoefte aan zekerheden in het leven, en dan komt een planbare zekerheid al snel. Op tijd kijken wat je kan en wil en vervolgens op grond daarvan je loopbaan plannen. Dat is hoe het vaak gaat.
Vroeg beginnen
Dat plannen begint al op de basisschool. Punten en toetsen beslissen welk type middelbare school ‘haalbaar’ wordt geacht, en dus bepaalt je onderwijs je toekomst! Hoe oud was jij toen je de basisschool verliet? Ik had op die leeftijd nog geen enkel idee, behalve een baan met de romantiek van brandweerman, piloot en zo.
Een echte baan
Als je door de leerfabriek heen bent (of er vroegtijdig uitgetrapt bent) dan kom je vroeg of laat in een bedrijf of organisatie terecht. Voor je het weet heb je een baan, een functie, een beroep en dan komt HR of leidinggevende met een formulier voor een functioneringsgesprek of een beoordelingsgesprek, en dan gaat het ook over de ‘planning’ van je verdere loopbaan.
Als het goed is heeft je werkgever het goed met je voor en heeft dan ook nagedacht over wat de toekomst is van wat je daar nu aan werk doet. Misschien word je wel vervangen door een robot, of verandert de inhoud van je werk sterk, misschien past je dat niet. Als je zelf geen ideeën hebt, dan is je loopbaanpad dus meer of minder concreet uitgezet, gepland dus…
Een tocht
Als ik naar mijn eigen loopbaan kijk, dan is daar weinig aan gepland. Het is meer een aaneenschakeling van mogelijkheden die andere in mij zagen en de gelegenheid gaven dat te proberen. Natuurlijk speelde soms ook mijn eigen, soms vage notie over wat ik wilde.
Terugkijkend zit daar wel een patroon in. Terugkijkend hoor, dus niet vooraf en zeker geen planning.
Opleiding niet mogelijk
Ik oefen nu een vak uit dat je niet eens kunt leren op een opleiding! Een keuze voor dat vak had ik alleen daarom al niet kunnen plannen! Trouwens, de meeste OR-leden die ik ken komen op eenzelfde manier in de ondernemingsraad terecht. Bijvoorbeeld door een vaag richtingsgevoel voor rechtvaardigheid en anderen die denken dat het OR-werk wel wat voor je is. Dan is dat zo’n kans om te pakken, te leren en je te ontwikkelen.
Investeren in medewerkers
Ik ben groot voorstander voor de idee dat organisaties nadenken over en investeren in hun medewerkers. Loopbaanbeleid dus, gericht op kansen en ontwikkeling. Dus als een banketbakker zijn mogelijkheden in de ICT wil onderzoeken, dan regelen we dat hij dat kan doen, ook met de wetenschap dat een goede banketbakker met een ICT-wens daardoor je bedrijf misschien verlaat…
Dat vraagt om een beleid dat leidinggevenden nadrukkelijk vraagt naar de ontwikkelmogelijkheden van zijn/haar mensen te kijken en dat actief met ze te bespreken. De kijk van een ander bleek van groot belang in mijn loopbaan! Dus meer mens- en minder functiegericht personeelsbeleid.
Meer ondernemen, minder plannen
Tijdens het schrijven van dit stukje bedenk ik me ineens dat veel van mijn vrienden een niet geplande loopbaan hebben, en ik denk dat dat geen toeval is!
Je eigen toekomst ondernemen is beter dan plannen, vind ik.