Het pad
Wij wonen buitenaf, net buiten het dorp. Naast ons huis ligt een pad van ongeveer 200 meter lang en 4 meter breed. Dat pad is van 3 families: De buren achter ons, een boer die er met zijn tractor over naar zijn weide kan en wij. De afspraak is dat de gezamenlijke eigenaren zorgen dat dit pad onderhouden en berijdbaar blijft. De vorige achterbuurman had een trekkertje met maaimachine. Hij maaide het pad, 2x heen en weer en klaar (10 minuten werk) Dat hadden we zo afgesproken.
Nieuwe achterburen.
Dat ging prima, totdat er nieuwe achterburen kwamen wonen. De nieuwe achterbuurman heeft dit trekkertje ook. Maar maait dit pad (na een veelbelovende start) echter steeds minder. Het resultaat is vaak een onverzorgd pad. Dat kost ons ( met name mijn vrouw) meer tijd qua onderhoud, want het onkruid komt in onze tuin. Nu heb ik al een aantal keer het pad met mijn grasmaaiertje gemaaid, maar dat kost minimaal 2 uur. Nu doen we het zo. Wij maaien met ons grasmaaiertje, als het gras ons inziens te hoog staat, een strook van het pad, maar het is geen gezicht.
Het probleem
Het probleem is dus dat het voor ons ‘geen gezicht is’’. Maar een groter probleem is dat niet alle partijen ( achterbuurman, boer) het als een gezamenlijk probleem zien omdat zij er geen hinder van ondervinden. Het pad is voor de boer goed berijdbaar. Daar komt bij dat wij het niet als probleem hebben aangekaart zowel bij de boer als ook bij de achterbuurman.
Mazzel
De oude achterbuurman houdt ervan op zijn voormalige trekkertje te rijden. Onregelmatig komt hij op bezoek bij mijn nieuwe achterbuurman. Die vindt het geen bezwaar dat hij nog even op zijn trekkertje rijdt en ons gehele pad maait. Hij doet dat vanuit een vanzelfsprekendheid, want eerdere afspraak niet waar?
De oplossing: slikken of aankaarten
Logisch bezien zou de oplossing zijn om dit punt aan te kaarten. Maar een aantal zaken weerhoudt ons. De aankaartdrempel is hoog. Onze wens raakt daardoor ondergesneeuwd, maar dat doen wij zelf. Overkomt dat uw OR ook wel eens?
De boer heeft eerder bij de vorige bewoners voor flink wat problemen gezorgd, tot aan rechtszaken toe. Wij beperken het contact met hem tot het strikt noodzakelijke en organiseren alles het liefst buiten hem om. ‘Angst voor gedoe’, dus. Hij heeft al problemen met de nieuwe achterbuurman over de toegang tot zijn weide over ons gezamenlijke pad. Wij willen dit gedoe niet verergeren. Overkomt dat uw OR ook wel eens?
En de nieuwe achterburen regelen toch al de oude achterbuurman komt maaien? Helaas komt hij onregelmatig. En de oude achterbuurman vragen om vaker te komen, dat doe je toch ook niet? Je bent al blij dat hij komt immers? Heeft uw OR ook wel eens zijn wensen en verlangens stil voor de bestuurder?
That goes without saying
Daarnaast belemmert ons nog de onuitgesproken overtuiging dat aanspreken niet nodig zou moeten zijn. Immers het pad is toch van ons drieën? We kunnen het probleem helemaal zelf oplossen door het gehele pad te maaien, maar dat doen wij niet, onze keuze nietwaar?
Dit vraagstuk sluimert op de achtergrond. Als je meer rust en tijd hebt (en dus vaker thuis bent) popt het op. In de waan van de drukke dag raakt het op de achtergrond, je zout het dan op. Dat is link want dan het er op de dag de druk te hoog wordt en het ongenoegen er ongecontroleerd uitkomt. Met alle gevolgen van dien. Broeit er af en toe in uw situatie een potentiële escalatie tussen OR en bestuurder?
We wachten en hopen op een goede gelegenheid om het zelf aan te kaarten, hopelijk is het dan niet te laat. Herkenbaar?