Oude witte en soms lieve man
De afgelopen tijd zijn er veel dingen gebeurd die niet door de beugel kunnen. Mijn vraag is dan altijd wat daarbij mijn rol is (geweest), met andere woorden wat kan ik doen om deze ongewenste situaties te voorkomen? Nu is mijn invloed beperkt natuurlijk maar nadenken over wat ik kan doen kan geen kwaad lijkt mij.
‘Vanzelfsprekende’ maatvoering
Nu ben ik een oude witte en soms lieve man. Die hebben meestal een slechte pers. Ze nemen te zelfverzekerd in de huidige maatschappij een te grote plaats in. Deze plaats staat vaak niet in verhouding tot de geleverde prestaties. Nee, hij krijgt deze ‘vanzelfsprekend.’ Nee, hij kan ook vaak niet tegen kritiek (wie wel overigens?) en ja, hij vindt zichzelf de maat van alle dingen.
Voordat ik een oude witte man werd ben ik geboren als Achterhoeks jongetje. Die werd al gaandeweg een oude man. Gedurende mijn leven heb ik zelf goede, redelijke en slechte keuzes gemaakt. Een aantal keuzes zijn voor mij gemaakt, zoals dat bij iedereen het geval is. Zo is het gekomen, maar aan dit feitenrelaas heb je niet veel.
Wel is het zo dat ik zelden uit mijn comfortzone stap. Waarom zou ik? Het is daar prettig, geborgen en makkelijk. Dat is beter dan onvoorspelbaar, onduidelijk en te spannend. Daar krijg ik stress van, dat heb ik liever niet (te veel).
Anders gebakken
Nu is het zo dat niet iedereen zo gebakken is als ik. Hun maatvoering is anders. Als ik wat voor anderen wil betekenen kan het inhouden dat ik uit mijn comfortzone moet stappen, Niet fijn en spannend maar noodzakelijk. Kwetsbaar opstellen hoort daarbij, je aannames ter discussie durven te stellen, maar moet dat dan ook voor mij?
Ik neem me voor dat zakelijk en privé wat vaker te doen, maar makkelijker gezegd dan gedaan.