Blij ei-gedrag
Ik heb niks tegen positivisme, sterker nog ik vind het een bestaansvoorwaarde om activiteiten te verrichten. Kijken wat mogelijk is, in plaats van bij voorbaat al te denken dat het toch wel niet zal lukken en dus maar niets te doen. De laatste tijd slaat dit wat mij betreft door. Ongebreideld positivisme om maar aan de gang te kunnen gaan. Geen analyse van hoe de ongewenste situatie ontstaan is, wie daar verantwoordelijk voor is en wat we daar aan kunnen doen.
Verbod op zeiken
Het lijkt wel dat er een verbod op zeiken gekomen is. Even lekker gallen op alles en iedereen. Dat lucht op, maar iedereen moet en wil alles maar positief bekijken. Prima om dat als inzet te hebben, maar het moet niet doorslaan in onbegrensde naïviteit en de ‘Yes we can-mentaliteit’. We lossen het met elkaar wel op, zo lijkt het mantra. Regels en afspraken zijn niet nodig, een goed gesprek is het ultieme middel. Maar… niet alles is te regelen.
Aan de andere kant kan ons incasseringsvermogen over het algemeen wel een boost gebruiken. Nu is de tolerantie voor onzekerheden en mogelijke tegenvallers vaak minimaal. Maar erover zeiken is een remedie om er wat mij betreft mee om te kunnen gaan.
Indammen van risico’s
Daar komt bij dat een aanpak op hoofdlijnen meestal afschrikt: er zullen zich altijd uitzonderingen voordoen. Eigenlijk willen we alles van te voren regelen en de mogelijke risico’s indammen. Dat is menselijk, en als dat niet gaat worden we onrustig en beginnen daarover te klagen. Dat is gezond, het maakt ons alert dat we aan de gang moeten om het op te (laten) lossen of te besluiten dat wij er niks aan kunnen of willen doen. Maar die alertheid roept aversie op. Deze aversie uit zich op allerlei klein en groot leed. Werk aan de winkel dus en dat gaat meestal niet zonder gezeik. Gezeik is dus een mogelijk startpunt voor actie, maar je moet er niet in blijven hangen..
Geen verbod
Daarom kan ik niet tegen een verbod op zeiken zijn, in plaats van het blij ei-gedrag tot in den treure, om alles positief te bekijken en alles als kans te zien. Dit ei-gedrag ontneemt mij mijn veranderkracht. Maar alles met mate natuurlijk: er moet immers wat te zeiken en te wensen over blijven.