Geloof
Onlangs zat ik in een kerk bij een feestelijke gebeurtenis, de verbintenisdienst van een goede vriendin van mij die dominee is aan diverse kerkgemeenten. Tijdens deze dienst ging het onder meer over geloof. ‘Geloof is de zekerheid dat alles waarop we hopen werkelijkheid wordt, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien. Om hun geloof werden mensen uit vroeger tijden geprezen ………
Zij allen zijn in geloof gestorven, wat hun beloofd was hebben ze geen werkelijkheid zien worden, ze hebben slechts een glimp daarvan begroet en ze zeiden van zichzelf dat zij op aarde leefden als vreemdelingen en gasten. Door zo te spreken laten ze blijken op doorreis te zijn naar een vaderland’ (Hebreeën 11, 1-3 en 13-14)
Hoop, vertrouwen en handelen
Nu ben ik absoluut geen kerkganger en hang geen godsdienst aan, maar deze tekst trof mij. Wat mij betreft moet je jezelf kunnen en willen laten overtuigen om te geloven. Dat wil zeggen te hopen dat mijn wensen werkelijkheid worden. Ik betrap me er zelf regelmatig op ( en ik hoor dat ook regelmatig van omstanders) dat het ‘toch wel niet zal lukken want…’. Een voorbode voor de vrijheid om niets te hoeven doen dan wel niets iets te hoeven proberen. Dit komt ook vaak voor binnen ondernemingsraden. Zij volharden dan meestal in intern in de OR vertoond gedrag of gedrag naar de overlegpartner. Voor je het weet wordt dan de vertrouwensvraag gesteld. Als dat gebeurt heb je het niet meer over de (ideale) inhoud, dat wil zeggen wat je waarom wilt bereiken. En belangrijker nog: hoe daarna te handelen. De verhoudingen verzuren, je kijkt niet naar het halfvolle maar het half lege glas en naar de ander die het (ongeoorloofd) halfleeg gedronken heeft.
De trouwbijbel van mijn grootouders uit de kast.
Een aantal dagen na de intrededienst pakte ik de trouwbijbel van mijn grootouders uit de kast en de tussenliggende passages van Hebreeën uit het Nieuwe Testament eens te lezen. Deze passages gaan over een stoet mensen die een ideaal (vaderland) nastreven maar zelf ook hun hebbelijkheden en onhebbelijkheden hebben. Maar door van het goede uit te gaan en dat na te streven hebben ze tijd om dit ideaal (vaderland) te bereiken.
Misschien naïef dat positivisme en toekomstgerichte, maar je wordt er wel gelukkiger van, denk ik. Ik ga het toch eens vaker proberen.